شب است و هنوز هیچ ستاره ای منت نزاشته که خودش را به آسمان سنجاق کند و چشمک بزند

شب است و این جیرجیرک جیغ های ناگفته اش تمام نشده

شب است و این ماه هنوز هلال است و رحمی به آسمان و این همه چشم نظاره گر نمیکند

شب است و این تاریکی . این سیاهی میگویند خداشب را افرید تا انسان بعد از کارهای روزانه استراحتی کند

و ما همچنان در نیافتیم که چرا هرچه بدی است رنگ سیاهی میگیرد

نکند بدی ها و ظلمت ها مثل استراحتی بعد از  پیروزی هر نسل است

این خفقان شب و سکوت در عین جیغ زدن جیرجیرک چرا تا کنون معنی نشده

نکند این جیرجیرک  همان ادم های هستند که هرروز و بیش تر از دیروز  با سکوت شب مخالفند

ستاره در فکر چیست ؟ که منتی بر این اسمان چرکین نمیگذارد تا دردلش به امید رسیدن به صبح چشمکی بزند

ما همان جیرجیرکیم ... ما چرا من کسی را ندیدم که هم صدایم باشد

بگذار تحملی کن می خواهم این دفعه  این ما را من بگوییم

من هستم همان جیرجیرکی کهنه دل به ستاره دوخته و میداند که ماه هم برایش سودی ندارد

من همان جیرجیرکی هستم که دل چیر کین اسمان کثیفش نکرد

بلکه شاید چشم به دنبال پاکی همان اسمان جیرجیر میکند

از غروب تا به صبح اما اگر صبحی در راه باشد  چرا وقتی که نه ستاره دل به حال ما میسوزاند

نه ماه در فکر دیدار خورشید  پس چرا دل به پیوند افتاب ببندی

ای جیر جیرک بی نام و نشان که بعد از هر غروب صدایت بلند می شود

ای جیرجیرک ساده دل  که در خفقان تاریکی صدایت رفته رفته خاموش میشود

ای جیرجیرک تو همانی که بچه بودی و بزرگ شدی

نه بگذار بگوییم پوست کلفت تر شدی

به چه امیدی  این شب ها و سیاهی های پی در پی در باغچه این شهر گمشده در رفت و آمدی

این شهر اگر من را باور داشت  منت ستاره داشتن را نمی پذیرفت

برو سوی همان تباری که مردمانش در صبح زندگی میکنند  اسمان دلشان صاف و افتابی است

و جیر جیرک های شهرشان صدای تو را می فهمند و با غم تو آشنایند...............

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: